Tradities en geschiedenis
Koninklijke huwelijken staan in een lange traditie. Hier leest u daar meer over.
Tradities
Koninklijke huwelijken worden vaak met militair vertoon begeleid. De bruidegom is, zo mogelijk, gekleed in zijn militaire uniform. Bij een huwelijk van de vermoedelijke troonopvolger worden 21 saluutschoten afgevuurd. Aan zijn of haar nieuwe echtgenote of echtgenoot wordt op de huwelijksdag de persoonlijke titel "Prins of Prinses der Nederlanden" verleend en ontvangt hij of zij het Grootkruis van de Nederlandse Leeuw. Andere nieuwe vrouwelijke leden van het Koninklijk Huis nemen de titel en de geslachtsnaam aan van hun echtgenoot. Zij verkrijgen door hun huwelijk geen adeldom.
Geschiedenis
Tot in de 20ste eeuw werden huwelijken vooral gesloten met leden van andere vorstenhuizen. Op die manier kon een vorst door vererving zijn grondgebied uitbreiden of de troon bestijgen in een ander land. Zo trouwde stadhouder Willem III, zoon van een Engelse prinses, met de dochter van de Engelse Koning (1677), waardoor hij daar zelf uiteindelijk op de troon kwam. Het Huis Oranje-Nassau beperkte zich tot enkel huwelijken met protestantse geslachten. Het huwelijk werd in het land van herkomst van de Prinses gesloten. De meeste Nederlandse Prinsen en Koningen trouwden voorheen dus in het buitenland.
De rechten en de plichten voor de huwelijkspartner die voortvloeiden uit een dynastiek huwelijk, werden vroeger vaak vastgelegd in een verdrag tussen beide vorstenhuizen. De dynastieke, staatsrechtelijke en privaatrechtelijke consequenties van het huwelijk werden in dit verdrag geregeld. Tegenwoordig wordt getrouwd onder huwelijkse voorwaarden.
De eerste niet-adellijke persoon die met een lid van het Koninklijk Huis trouwde, is prof. mr. Pieter van Vollenhoven. Het eerste katholieke lid is Prinses Irene.